οθόνες παντού

Ζούμε σε ένα κόσμο που τον έχει καταλάβει η τεχνολογία, όλα εξαρτιόνται από αυτήν και οι άνθρωποι έχουν γίνει τα σκυλάκια της. Προσωπικά η αγαπημένη μου εποχή ήταν τα 90ς. Τώρα πιστωτικές, smartphone, έξυπνη σήτα, έξυπνο ρολόι, έξυπνη τηλεόραση, έξυπνο λάστιχο. Και εμείς είμαστε τόσο έξυπνοι που τα αγοράζουμε. Αγοράζουμε συσκευές που δεν χρειαζόμαστε και εθιζόμαστε σε αυτές. Αυτές με τη σειρά τους είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να χαλάνε μετά από λίγο καιρό και να αγοράζεις καινούριες. Έτσι είναι και το εμπόριο και εμείς οι άνθρωποι, τα κορόιδα γινόμαστε θύματα του.

Και τελικά τι; Οι δρόμοι είναι άδειοι, οι αλάνες, αυτές που μείνανε τέλος πάντων είναι και αυτές άδειες. Τα απογεύματα δεν γεμίζουν τα σχολεία με παιδιά που παίζουν μπάλες. Μόνο σε λίγες περιοχές μετρημένες στα δάχτυλα αλλά και πάλι αυτές αδειάζουν όταν τα παιδιά κανονίζουν να μαζευτούν σε ίντερνετ καφέ. Τα παιδιά φοβούνται να μη λερωθούν, προσέχουν την εμφάνιση τους συνεχώς σαν να πηγαίνουν σε καλλιστεία και καταλήγουν δούλοι της μόδας.
Βέβαια δεν λέω μας έχουν βοηθήσει όλα αυτά, μας έχουν κάνει πιο τεμπέληδες και να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε τίποτα παραπάνω.

Ας μιλήσω όμως για προσωπικές εμπειρίες, όταν κλείνω το κινητό και την τηλεόραση και συνειδητοποιώ πόσο μεγάλη είναι η μέρα και πόσα πράγματα προλαβαίνω να κάνω. Γιατί όταν κάθεσαι και βλέπεις μια ταινία η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και η μέρα τελειώνει. Και; Τι έκανες σήμερα; Πέρασες καλά; Δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να κάνεις και δεν είχες χρόνο;

Και από την άλλη μεριά όταν είσαι σε μια παρέα και σου τελειώνει η μπαταρία και βλέπεις τους άλλους να είναι κολλημένοι με τα κινητά σαν να είναι μόνοι τους, να λέτε λιγότερα από κοντά από ότι μέσα από το facebook και να νιώθεις μόνος ανάμεσα σε άλλους πως σου φαίνεται; Εμένα δεν θα μου άρεζε.

Στη δικιά μου παρέα όταν βγαίνουμε έχουμε σαν κανόνα να αφήνουν στην άκρη τα κινητά μας. Αλλά βέβαια εμείς είμαστε η τελευταία γενιά των 90ς και έχουμε μάθει αλλιώς. Μάθαμε να τρέχουμε στην αλάνα και το ρέμα, να τρέχουμε στους δρόμους, να σερνόμαστε στα χώματα και να πίνουμε νερό από λάστιχα ενώ η νεότερες γενιές μεγάλωσαν σε έναν "ιδανικότερο" κόσμο, που δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν οι "φτωχότερες" περιοχές που διατηρούν ακόμη τις αξίες μας. Τέλος πάντων για να μη ξεφεύγω εμείς τα αφήνουμε όλα στην άκρη και κοιτάμε πως θα περάσουμε καλά από κοντά. Γιατί αυτά προβάλουν έναν εικονικό τρόπο ζωής, έναν ψεύτικο δίχως προβλήματα που το μόνο που χρειάζεται είναι συνεχώς να αγοράζεις το οτιδήποτε. Αλλά αν το φιλοσοφήσεις δεν τα χρειάζεσαι, το μόνο που έχεις ανάγκη είναι μια τρελή παρέα και μια μπάλα. Ξεκολλήστε επιτέλους από τα κινητά και τους υπολογιστές σας. Όλα αυτά σαν αποξενώνουν, επιδεινώνουν την ξενοφοβία και τελικά ντρεπόμαστε και φοβόμαστε να μιλήσουμε σε κάποιον άγνωστο, κάποιον διαφορετικό, να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, ακόμη να μιλήσουμε και με το πρόσωπο που μας αρέσει.

Στο μέλλον λένε θα ανοίγουν όλες οι πόρτες αυτόματα, όλες οι δουλείες θα γίνονται μόνες τους και οι άνθρωποι θα μπορούν να κάνουν τα πάντα με το μυαλό, ακόμη και να μετακινήσουν πράγματα. Ναι όκευ, κάποιους τους εντυπωσιάζει αυτό. Εγώ το βρίσκω βλακεία. Δηλαδή βαριέσαι να κουνήσεις τα χέρια σου; Εντάξει τα παρατάω κάνε ότι θέλεις. Έτσι και αλλιώς γιατί να με ακούσεις; Ούτε καν 18 δεν είμαι.

Κοίταξε να δεις, μας υπνωτίζουν. Κατάλαβες; Μας κοιμίζουν, μας αφανίζουν! Ποιοι σηκώνουν κεφάλι; Οι νέοι έτσι; Ωραία με αυτούς θα τα βάλουμε! Έχουν παράγει κινητά γεμάτα παιχνίδια, κονσόλες παιχνιδιών, online παιχνίδια και ταινίες για να κρατούν όλους τους νέους υπνωτισμένους με μια εικονική "τέλεια" πραγματικότητα ώστε να πάψουν να είναι επικίνδυνοι. Άδικο έχω; Είσαι σίγουρος ότι εσύ ελέγχεις την οθόνη που έχεις μπροστά σου και όχι αυτή εσένα. Σκέψου τις ταινίες που βλέπεις και τα παιχνίδια που παίζεις πες μου αν αξίζουν το χρόνο τους. (Βασικά εδώ που είμαστε δεν μπορείς να μου πεις, αλλά εμένα μου φτάνει να το σκεφτείς). Είσαι ευχαριστημένος από αυτά που έχεις καταφέρει ως τώρα και δεν θες να κάνεις τίποτα άλλο; Αν όχι κλείσε αυτό το blog και κάνε κάτι!