Αυτοί που ξενυχτούν.

Είναι κάποια άτομα που λειτουργούν καλύτερα όταν λείπει το φως της μέρας, δεν μιλάω για αυτούς που τυχαίνει να ξενυχτίσουν μερικές φορές γιατί έχουν κάποια υποχρέωση ή για αυτούς που γυρνάνε σε μπαράκια, αναφέρομαι στους δημιουργικούς ανθρώπους, τους ψυχαναγκαστικούς που σκέφτονται καλύτερα όταν οι άλλοι κοιμούνται. Η τρεις το πρωί είναι μια φυσιολογική ώρα για αυτούς. Είναι η ώρα όλων αυτών των καλλιτεχνών. Η ώρα των συγγραφέων, των ποιητών, των ζωγράφων, των στοχαστών, των ήσυχων και των δημιουργικών ανθρώπων. Αν έτυχε να κάτσεις κάποιο βράδυ μέχρι εκείνη την ώρα θα παρατήρησες το πράσινο φωτάκι δίπλα από το όνομα τους, ξέρεις ποιοι είναι και τι κάνουν. Μην αναρωτιέσαι γιατί κάνουν ότι κάνουν τέτοια ώρα, αυτή είναι η ώρα που τα συναισθήματα γίνονται δυνατότερα και έχεις την ανάγκη να εκφραστείς. Ίσως να το έχεις παρατηρήσει και εσύ. 

Όλοι αυτοί είναι ονειροπόλοι, καλλιτέχνες και ταξιδιώτες, μερικοί από αυτούς είναι εσωστρεφής και αντικοινωνικοί, κάποια άλλοι όχι. Νιώθουν φυλακισμένοι και αν καμιά φορά γίνονται σνομπ και αντικοινωνικοί είναι γιατί δεν έχουν τίποτα να πούνε, γιατί έχουν βαρεθεί να βλέπουν τα ίδια και τα ίδια, να βλέπουν φωτοτυπίες ανθρώπων και κτηρίων. Νιώθουν φυλακισμένοι και πως έχουν στέρηση ελευθερίας και η αλήθεια είναι ότι έχουν δίκιο. λα γίνονται για τα λεφτά, αν νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος δοκίμασε να πας κάπου δίχως χρήματα. Ας γυρίσουμε, όμως, πίσω σε αυτούς, το φεγγάρι γι' αυτούς είναι πηγή έμπνευσης και κάτι μαγικό. Και, όμως, μοιάζουν νορμάλ .... μέχρι να τους γνωρίσεις πραγματικά. Είναι και λίγο περίεργοι αν σκεφτείς πως ενώ όλοι οι άνθρωποι ξυπνάνε χαρούμενοι, αυτοί ξυπνούν με τα ίδια συναισθήματα και σκέψεις που είχαν λίγο πριν κλείσουν τα μάτια τους.

Σύμφωνα με τον Doctorow το γράψιμο είναι μια κοινωνική μορφή σχιζοφρένειας. Αυτό ισχύει αν αναλογιστεί κανείς πως η σχιζοφρένεια πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από διαταραχές της αντίληψης της πραγματικότητας. Και όντως οι καλλιτέχνες δεν έχουν καμία αντίληψη του τι συμβαίνει. Οι καλλιτέχνες όπως και οι σχιζοφρενείς βιώνουν ασυμφωνία ιδεών, επιθυμιών, αισθημάτων και λόγου. έχουν απώλεια επαφής με τη πραγματικότητα, αυτοαναδίπλωση σε φανταστικό κόσμο. Ζουν στο δικό τους κόσμο γιατί δεν χωνεύουν τον δικό μας. Και, όμως, αυτοί είναι οι πιο συμπαθητικοί άνθρωποι, έχουν μια άλλη άποψη για τη ζωή και χαίρονται με πιο απλά πράγματα, ξέρουν πως τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα.

Ο Sigmund Freud από την άλλη, ο αυστριακός ψυχίατρος είχε πει κάποτε πως όπου και αν τον οδήγησαν οι θεωρίες του, ένας ποιητής είχε ήδη πάει εκεί. Σύμφωνα με αυτό οι ποιητές, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες έχουν τα χάρισμα να ανακαλύπτουν περισσότερα πράγματα από την ίδια την επιστήμη η οποία τελικά τα επιβεβαιώνει.