Είναι κάποιες λέξεις που ειπώθηκαν μόνο γραπτά πάνω στις σελίδες των σχολικών βιβλίων με μολύβι και στυλό. Όσα δεν τολμήσαμε ποτέ να πούμε στο άτομο στο οποίο αναφέρονται ή πράξεις που ποτέ δεν τολμήσαμε να κάνουμε. Συναισθήματα κρυφά και ανομολόγητα, όνειρα και ελπίδες που στοιχειώνουν τα βράδια μας. Σίγουρα θα έχεις γράψει και εσύ κάποια στιγμή και αν όχι τότε μάλλον δεν ήρθε ακόμη η ώρα. Και αυτά τα βιβλία ξέρουν πολύ περισσότερα και από τον ίδιο σου τον κολλητό. Ίσως επειδή το βιβλίο είναι καλύτερος ακροατής, ξέρεις ότι δεν θα τα πει σε κανέναν, ότι σε νιώθει και σε καταλαβαίνει. Ίσως πάλι να τα γράφουμε επειδή το γράψιμο από μόνο του είναι ο καλύτερος τρόπος να εκφραστείς και το μόνο που θες να μιλήσεις όταν θες να μείνεις λίγο μόνος.
Γιατί γράφω;
Γράφω γιατί νιώθω μια εσωτερική ανάγκη να γράψω, γράφω γιατί θέλω να διαβάζω και άλλα σαν κι αυτά που γράφω. Γράφω γιατί είμαι θυμωμένος με όλους. Γράφω γιατί μ' αρέσει να περνάω όλη τη μέρα γράφοντας, γράφω γιατί μπορώ να συμμετέχω στη πραγματική ζωή μονάχα αλλάζοντας την. Γράφω γιατί μου αρέσει η μυρωδιά του χαρτιού και της μελάνης. Γράφω γιατί μου έγινε συνήθεια και πάθος. Γράφω γιατί ελπίζω να αλλάξει κάτι μετά. Γράφω γιατί φοβάμαι μήπως ξεχαστώ. Γράφω γιατί μου αρέσει η φήμη για το ενδιαφέρον που φέρνει το γράψιμο. Γράφω γιατί μου αρέσει να μεταμορφώνω όλη την ομορφιά και τον πλούτο του κόσμου σε λέξεις. Γράφω γιατί θέλω να δραπετεύσω από το αίσθημα ότι υπάρχει ένας τόπος που πρέπει να πάω.
Γιατί γράφω;
Γράφω γιατί νιώθω μια εσωτερική ανάγκη να γράψω, γράφω γιατί θέλω να διαβάζω και άλλα σαν κι αυτά που γράφω. Γράφω γιατί είμαι θυμωμένος με όλους. Γράφω γιατί μ' αρέσει να περνάω όλη τη μέρα γράφοντας, γράφω γιατί μπορώ να συμμετέχω στη πραγματική ζωή μονάχα αλλάζοντας την. Γράφω γιατί μου αρέσει η μυρωδιά του χαρτιού και της μελάνης. Γράφω γιατί μου έγινε συνήθεια και πάθος. Γράφω γιατί ελπίζω να αλλάξει κάτι μετά. Γράφω γιατί φοβάμαι μήπως ξεχαστώ. Γράφω γιατί μου αρέσει η φήμη για το ενδιαφέρον που φέρνει το γράψιμο. Γράφω γιατί μου αρέσει να μεταμορφώνω όλη την ομορφιά και τον πλούτο του κόσμου σε λέξεις. Γράφω γιατί θέλω να δραπετεύσω από το αίσθημα ότι υπάρχει ένας τόπος που πρέπει να πάω.
Ξαναδιαβάζω τι έχω γράψει μέχρι τώρα και αισθάνομαι ότι δεν βγάζουν νόημα, αλλά παρά όλα αυτά μπορώ να το βγάλω το νόημα. Μάλλον έτσι πρέπει να γίνεται όταν προσπαθείς να περιγράψεις με λογικό τρόπο το παράλογο γεγονός ότι προτιμάς να μοιράζεσαι περισσότερες σκέψεις μαζί με τα βιβλία, παρά με αληθινούς ανθρώπους. Το παράλογο γεγονός που ενώ μπορείς να κάνεις τόσα πράγματα, εσύ κάθεσαι και περνάς τις ώρες γράφοντας.
Και όλο αυτό δεν είναι ανάγκη να σχετίζεται με συναισθήματα. Δεν είναι λίγες οι φορές που απλά γράφουμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον, τα οποία ξέρουμε ότι δεν θα γίνουν ποτέ, αλλά αντί να προσπαθούμε να τα πετύχουμε απλά τα ονειρευόμαστε και αποθηκεύουμε όλα αυτά τα όνειρα πάνω στο χαρτί λες και με κάποιο μαγικό τρόπο θα ξυπνήσει το βιβλίο και θα πει πως όλα αυτά θα γίνουν πραγματικότητα.
Αλλά από την άλλη ίσως και να είναι φυσιολογικό να κάθεσαι και να γράφεις παράλογα πράγματα. Και για όσους αυτό μοιάζει πολύ παιδικό, ας πω ότι ποτέ δεν σταματάει, ακόμη και καθώς μεγαλώνουμε έχουμε αυτήν την επιθυμία να γράψουμε όσα δεν θα πούμε ποτέ και όσα δεν κάνουμε ποτέ. Απλά κάποιοι άνθρωποι σταματάνε να το κάνουν ενώ θέλουν και αυτό επειδή το θεωρούν πολύ παιδικό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου