Οι άνθρωποι είμαστε παράξενα πλάσματα. Μπορεί να έχουμε μπροστά μας το "τέλειο", αυτό που μας χρειάζεται, αυτό που έχουμε ανάγκη. Μπορεί αυτό να μας χτυπάει τη πόρτα συνεχώς και να θέλει να το υποδεχτούμε αλλά όχι. Εμείς πάντα θα το αγνοούμε και θα κυνηγάμε το άπιαστο, το φαινομενικά "τέλειο" που όμως μπορεί να μη κάνει για εμάς. Ωστόσο ελπίζουμε να ταιριάζουμε αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι γιατί δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Πάντως το θέλουμε δικό μας γιατί νομίζουμε, ή πιο σωστά θέλουμε να πιστεύουμε πως αν το αποκτήσουμε όλα θα είναι τέλεια ενώ το πιθανότερο είναι να μην είναι. Γνωρίζουμε το ρίσκο. Γνωρίζουμε, επίσης ότι μπορεί να καταστραφούν όλα στο ταξίδι, ότι ίσως να μην αξίζει το κόπο να το κυνηγήσουμε αλλά είμαστε κατά βάθος μαζόχες. Μας αρέσουν τα δύσκολα. Θέλουμε κάτι για εμάς, απλά και μόνο επειδή μας γυάλισε και μας γυάλισε επειδή είναι δύσκολο να το αποκτήσουμε.
Έτσι είμαι και εγώ. Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω αλλά συνεχίζω να θέλω κάτι συγκεκριμένο. Τελικά οι επιθυμίες και τα συναισθήματα δεν ελέγχονται όσο θα θέλαμε. Από την άλλη δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να προσπαθώ να καταπιέσω κάποιο συναίσθημα, ούτε καν το φόβο.
Και όλα αυτά που γράφω ότι κυνηγάμε, μπορεί να είναι πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, κατορθώματα, εμπειρίες ή ακόμη και δραστηριότητες.
Και το σωστό ποιο είναι;
Να τα παρατάμε;
Δεν ξέρω, κάνε ότι σου πει η καρδιά σου και ο δρόμος είναι γκρίζος, τότε δες τη ζωή σου σοβαρά με λίγο θράσος.
Μη ψάχνεις τη λογική στο κόσμου του παραλόγου. Καλύτερα ψάξε την μέσα στα παραμύθια. Να το θυμάσαι πως η ζωή μπορεί εύκολα να γίνει παραμύθι στο παράλογο αυτό κόσμο με ανθρώπους που κοιμούνται, ανθρώπους που ακολουθούν τη μάζα.
Εκεί κρύβεται η αλήθεια, στα παραμύθια και στις μαγικές ιστορίες, φτάνει μονάχα να τη προσέξεις. Και όλα μαγικά θα φτιάχνονται, γιατί όλα είναι μέσα στο μυαλό. Ίσως μέσα από αυτά να μπορέσεις τελικά να καταλάβεις αυτά τα παράξενα πλάσματα που ονομάζονται άνθρωποι. Πάντως με τη λογική είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσεις. Αλλά είναι μια τρέλα η ζωή σαν τα παραμύθια, μη φοβάσαι να ζεις, να έχεις περίεργα πάθη και όνειρα. Μη σταματάς να έχεις πίστη, ελπίδα και αντοχές. Ίσως είναι καλό να κυνηγάμε το άπιαστο. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος να βελτιωνόμαστε. Και ας καταστραφούμε με μερικά λάθη. Ίσως και να αξίζει. Ίσως.
Εγώ απλά θα ήθελα να σημειώσω πως δεν αρκεί μόνο να λες, πως πιστεύεις ότι μπορείς να βιώσεις αυτό που ποθείς, αλλά να θεωρείς δεδομένο πως θα το βιώσεις! Τότε μόνο το πιστεύεις πραγματικά και τότε σίγουρα το θαύμα όπως το λες, θα πραγματοποιηθεί! Αν όμως απ' την αρχή το ονομάσεις άπιαστο όνειρο, τότε αυτό που πραγματικά πιστεύεις, είναι ότι αυτό που ποθείς είναι άπιαστο και σίγουρα δε θα το πιάσεις ποτέ. Σε κάθε περίπτωση... Η αληθινή πίστη, δεν περιέχει ούτε προσμονή, ούτε προσδοκία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθινή πίστη είναι μόνο η βεβαιότητα!
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΔιαγραφήΑν όπως λες το θεωρείς δεδομένο και προσπαθείς να το πετύχεις και δεν τα καταφέρνεις δεν θα πληγώνεσαι; π.χ. Αν θέλω να γίνω ο καλύτερος τραγουδιστής στο κόσμο και προσπαθώ για να το καταφέρω, αλλά πάντα θα υπάρχουν καλύτεροι. Συμφωνώ ότι πρέπει να κυνηγάς τα όνειρα σου και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι (στο παράδειγμα να γίνεις καλύτερος τραγουδιστής), αλλά δεν πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές;
Είναι ακριβώς όπως τα λες φίλε Νίκο! Στο παράδειγμα μάλιστα που ανέφερες, ο ρεαλιστής άνθρωπος γνωρίζει πως άλλο είναι να λες θα γίνω ένας πολύ καλός τραγουδιστής και άλλο ο καλύτερος τραγουδιστής του κόσμου! Γιατί καλοί τραγουδιστές στον κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες! Εκατομμύρια! Και μπορούν να γίνουν άλλοι τόσοι! Αλλά ο καλύτερος του κόσμου, είναι μόνο ένας! Όλοι όσοι στοχεύουν στη μια και μοναδική θέση, γνωρίζουν πως η κατάκτηση της δεν εξαρτάται μόνο από τους ίδιους, αλλά και από τους χιλιάδες, εκατομμύρια ίσως, ανά τον κόσμο που την επιθυμούν! Και είναι σίγουρο πως η θέση θα καταληφθεί τελικά από εκείνον που το πιστεύει περισσότερο και είναι ικανός και διατεθειμένος να κάνει όλα όσα χρειάζονται για να το πετύχει! Για παράδειγμα... Είναι έτοιμος να εγκαταλείψει οικογένεια, παιδιά, φίλους, ακόμη και αξιοπρέπεια πολλές φορές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν λοιπόν κάποιος έχει τέτοιου είδους στόχους, και θέλει να λέγεται ρεαλιστής, θα κάνει όλες αυτές τις σκέψεις, πιθανόν και πολύ περισσότερες. Τελικά θα καταλήξει στο συμπέρασμα... Κάνω ότι καλύτερο μπορώ για το στόχο μου, είμαι ένας πολύ καλός τραγουδιστής, κι αν δε γίνω ο καλύτερος του κόσμου, δε θα πληγωθώ, αλλά θα συνεχίσω!
Χαίρομαι που συμφωνούμε, καλημέρα!
Διαγραφή