Οι κυκλοθυμικοί είναι η πιο δύσκολη, αλλά και πιο συμπαθητική κατηγορία ανθρώπων. Δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να προβλέψεις την αντίδραση τους και τα συναισθήματα τους. Και είναι παράξενοι άνθρωποι. Έχει γεμίσει ο κόσμος φόβο και σε αυτούς τους κυκλοθυμικούς τους τρομάζει η αγάπη, αλλά δεν παύουν και να τη ψάχνουν. Είναι παράξενοι, τρελοί, λιγάκι στο κόσμο τους (βγάλε το λιγάκι), έξυπνοι και ευαίσθητοι στη καρδιά.
Έχουν πολύ ενδιαφέρον, όμως, σαν άνθρωποι γιατί δεν ξέρεις ποτέ πως θα αντιδράσουν και τι θα πουν. Και σου σπάνε τα νεύρα μερικές φορές με τα ξαφνικά και χωρίς λόγο ξεσπάσματα τους και τα ψυχολογικά προβλήματα που τους πιάνουν ώρες, ώρες, αλλά ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που τους αγαπάμε λιγάκι παραπάνω.
Και σου φαίνεται παράξενο πως γίνεται και αλλάζουν συναισθήματα συνεχώς. Έχεις την αίσθηση ότι σε κοροϊδεύουν ενώ το κάνουν ασυνείδητα. Θα μπορούσες να τους πεις και ανώριμους. Ναι, ξεχωρίζουν για τη παιδικότητα τους και το τρόπο που βλέπουν το κόσμο. Ενθουσιάζονται με απλά πράγματα, ενώ άλλα τεράστια τους περνούν αδιάφορα. Το ίδιο και με τα νεύρα. Θυμώνουν με λεπτομέρειες και μικροπράγματα ενώ μπορεί να συμβαίνουν και άλλα πολύ χειρότερα.
Κάποιες φορές, ίσως να σου έρχεται και να γελάσεις με τις αυθόρμητες και ξαφνικές και έντονες αντιδράσεις τους. Αυτές οι αντιδράσεις είναι πάντα έντονες γιατί είναι στη φύση τους να εκφράζονται ελεύθερα και να μη κρύβονται.
Και είναι εύκολοι άνθρωποι. Αν δεν σ' αρέσει η διάθεση τους, απλά περιμένεις λίγα λεπτά και αλλάζει με μαγικό τρόπο.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουν δύο πλευρές.
Η πρώτη πλευρά είναι όταν αισθάνονται πως έχουν γύρω τους κόσμο και συμπεριφέρονται σαν να μη πηγαίνει τίποτα στραβά, κάνουν σαν να έχουν τα πάντα και χαμογελούν.
Η δεύτερη πλευρά ή θα περιλαμβάνει θυμό ή θλίψη ανάλογα το άτομο. Σε αυτή τη περίπτωση νιώθουν μόνοι και πως δεν έχουν κανέναν και πως τίποτα δεν μπορεί να καλυτερέψει. Δεν ξέρουν γιατί το περνάνε όλο αυτό και εύχονται να έχουν κάποιον άνθρωπο να που τα προβλήματα τους.
Και αυτές οι δυο πλευρές αλλάζουν συνεχώς.
Ίσως αυτό το χαρακτηριστικό να είναι αρρώστια. Ίσως πάλι και όχι.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και πολύ συναισθηματικά άτομα. Όταν νιώθουν πόνο, πονάνε περισσότερο από τους συνηθισμένους ανθρώπους αλλά, όταν χαίρονται, τότε χαίρονται με όλο τους το είναι περισσότερο από το καθένα.
Το σίγουρο είναι ότι καταλαβαίνεις από τη πρώτη στιγμή πως κάτι δεν πάει καλά με αυτούς. Φαίνεται από μακρυά πως κάτι τρέχει. Και τις περισσότερες φορές η πρώτη εντύπωση είναι άσχημη, αλλά μετά αρχίζεις να τους συμπαθείς και να τους αγαπάς. Σε τρομάζει το γεγονός ότι δεν θα καταλάβεις ποτέ πως σκέφτονται και θες να τους ανακαλύψεις, να μάθεις γιατί συμπεριφέρονται έτσι, αν το κάνουν επίτηδες ή όχι, να δεις τι έχουν μέσα στο κεφάλι τους. Σε εντυπωσιάζει, ακόμη και ο τρόπος που βλέπουν το κόσμο και φαίνεται ξεκάθαρα από τις αλλόκοτες συμβουλές που δίνουν. Ωστόσο, ξέρεις κατά βάθος πως αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να αλλάξουν το κόσμο, αφού απέχουν από τη μάζα και σκέφτονται διαφορετικά.
Όλα αυτά τα παραπάνω είναι πολλοί λόγοι για να μη τους κάνεις παρέα, να τους απεχθείς, να μη θες να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με αυτούς γιατί θα σε κάνουν ρεζίλι, να μη θες να έχεις καν επαφές μαζί τους γιατί θα σε πρήζουν και θα σε ενοχλούν με τα δικά τους, να μη θες καν να μιλάς μαζί τους γιατί έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να μιλήσεις μαζί τους. Πάντα περνάει το δικό τους και αλλάζουν συναισθήματα συνεχώς.
Αλλά από την άλλη....
Όλοι αυτοί είναι και οι λόγοι που τους αγαπάς και τους θες στη ζωή σου. Ε είσαι και εσύ λίγο μαζόχα. Σου αρέσουν τα δύσκολα. Τι να σε κάνω; Καλά να πάθεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου