Οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν έχουν ονόματα

Οι πιο σπουδαίοι άνθρωποι της ζωής στην ζωή σου δεν είναι αυτοί που έψαξες να βρεις, αλλά αυτοί που τους βρήκες τυχαία. Οι σπουδαίοι αυτοί άνθρωποι που δεν τους ξέρει πολύς κόσμος και ούτε έχουν τίτλους (όπως πρόεδρος, διευθυντής, εργοδότης κλπ). Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να είναι απλά άγνωστοι καλλιτέχνες, εργάτες, προπονητές μικρών ομάδων ή ίσως και απλοί άστεγοι. Ο Θεός πάντα πλησίαζε απλούς ανθρώπους... Και ναι, υπάρχουν ακόμη σπουδαίοι άνθρωποι σε αυτήν την άρρωστη κοινωνία. 

Και τώρα που έκανα το πρόλογο να μπω στο θέμα.
Έτυχε ένα πρωινό να δω ένα περιστατικό. Είχε ανάψει κόκκινο φανάρι για τα αμάξι και πριν προλάβει να ανάψει πράσινο για τους πεζούς η κυρία που καθάριζε το δρόμο πήγε να περάσει από τη διάβαση. Εκείνη τη στιγμή φρενάρει απότομα μπροστά της μια γιαγιά με Ι.Χ. και την βρίζει γιατί σκόπευε να περάσει με κόκκινο. Αυτή, είναι η άρρωστη κοινωνία μας. Ενώ απαγορευόταν να περάσει και θα ήταν λάθος, φώναζε την οδοκαθαρίστρια που δεν έφταιγε σε τίποτα.

Μια άλλη φορά που περπατούσα στο δρόμο, καθόταν σε ένα παγκάκι ένας άστεγος και με κοίταξε και μου είπε απλά "καλημέρα". Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Δεν ζήτησε, δεν ζητιάνευε, ούτε είπε πως πεινάει. Είπε απλά καλημέρα. Κανένας ποτέ οικονομικά ευκατάστατος δεν είπε καλημέρα σε κάποιον άγνωστο ή μερικές φορές ακόμη και γνωστό. 
Όταν είχε πάει στα γραφεία διοίκησης να βγάλω κάρτα εισόδου για το στάδιο, ο υπεύθυνος δεν μίλησε καν, μου έκανε απλά νοήματα.  Τελικά οι πραγματικοί άνθρωποι δεν βρίσκονται σε γραφεία.

Τελευταίο επιχείρημα και πάμε για συμπέρασμα.
Από τους πρώτους που προσφέρθηκαν εθελοντικά να βοηθήσουν τους σεισμοπαθείς στην Λέσβο ήταν οι Σύριοι πρόσφυγες που βρίσκονται στο νησί. Αυτοί βλέπεις ξέρουν καλύτερα από όλους πως είναι να χάνεις το σπίτι σου. Μερικά βόδια να τα βλέπουν αυτά που τα θεωρούν όλα δεδομένα και δεν μπορούν να καταλάβουν πως η αλληλεγγύη είναι δανεική.

Είμαστε σε μια χώρα όπου η ανθρωπιά έχει χαθεί. Οι ναζιστές δηλώνουν πατριώτες, οι ρατσιστές δηλώνουν χριστιανοί, οι χουντικοί δηλώνουν δημοκράτες. Κανείς από αυτούς δεν δηλώνει άνθρωπος. Γιατί έτσι; Αφού όλοι άνθρωποι γεννιόμαστε τι αλλάζει μετά; 
Και όποιος από εσάς δηλώνει άνθρωπος αλλά ξεχνάει να βοηθάει το κόσμο και να μοιράζει "καλημέρες" ας αναρωτηθεί αν όντως είναι ΑΝθρωπος. 

Επιπροσθέτως βρέθηκε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τις περιπέτειες του μικρού Μόγλη στη ζούγκλα. Είναι ένα από τα ωραιότερα παιδικά βιβλία, γιατί μας μεταφέρει στον παράδεισο των παιδικών μας χρόνων, όπου τα πάντα είναι άμεσα και αληθινά, χωρίς ψευτιές κι υποκρισία. Στην κοινωνία των ζώων επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Είναι σκληρός αλλά αληθινός. Αντίθετα από τους ανθρώπους, που είναι ύπουλοι, εκδικητικοί, πονηροί και δειλοί, τα ζώα δείχνουν γενναιότητα, συντροφικότητα, ευγένεια. Η δίψα για πλούτη και εκδίκηση που έχουν οι άνθρωποι απουσιάζει από τα ζώα. Ο Μόγλης είναι το "κουτάβι" του ανθρώπου που μεγαλώνει μέσα σε μια αγέλη- οικογένεια λύκων μαθαίνοντας τους νόμους και τις συνήθειες της ζούγκλας για να επιβιώσει. Δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο της ζούγκλας το θεωρούσε ο Φρόιντ ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία των εποχών!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου