Αυτοί που νιώθουν μόνοι

Είναι και αυτοί που συνδέονται με τραγούδια, μουσικές, ποιήματα, στιχάκια, quotes, βιβλία, κείμενα, τέχνη επειδή απεγνωσμένα δεν θέλουν να νιώθουν μόνοι. Θέλουν να ξέρουν ότι δεν είναι τρελοί και ότι υπάρχει κάποιος που ξέρει ακριβώς πως αισθάνονται. Θέλουν απλά κάποιον να τους εξηγήσει όσα δεν μπορούν να εξηγήσουν μόνοι τους.
Όλοι αυτοί οι σπάνιοι άνθρωποι που ενώ έχουν τόσους ανθρώπους γύρω τους, νιώθουν μόνοι και προτιμούν να μιλάνε με άκυρους- άγνωστους ανθρώπους για να καλύψουν κενά. Ψάχνουν να βρουν κάποιον που να τους καταλαβαίνει γιατί οι φίλοι τους έχουν απογοητέψει.

Θα τους δεις να προσκαλούν άτομα να χαθούν μαζί τους σε έναν κόσμο φτιαγμένο από παλιά βιβλία, καφέ, φωτιές στη παραλία, περιπέτειες, ξενύχτια σε ταράτσες και μπαλκόνια και αυλές, βροχερές μέρες και συζητήσεις που με νόημα αλλά χωρίς λογική. 

Θα τους προσέξεις σίγουρα αλλά ποτέ δεν θα καταλάβεις πως νιώθουν. Μερικές φορές είναι όλα καλά και μερικές φορές έχουν αυτό το συναίσθημα που δεν είναι ακριβώς λύπη, αλλά απλά αισθάνονται άδειοι.
Αυτοί χάνονται στις σκέψεις τους και το over-thinking αποκτά άλλη διάσταση γι' αυτούς.

Κάποιες φορές μπορεί να γίνουν και λίγο κουραστικοί. Ωωω ναι, πολύ κουραστικοί! Ενώ δεν μιλάνε πολύ, αν νιώσουν άνετα θα ξεκινήσουν και δεν θα σταματάνε και μιλάνε και γρήγορα. Το θετικό με αυτούς είναι ότι ξέρουν πολύ καλά τον εαυτό τους, τα προτερήματα και τα ελαττώματα τους. Ξέρουν πολύ καλά την άσχημη μεριά τους. Με τόση σκέψη την έχουν βρει κάπου στη μέση ουρανού και γης και τώρα την αφήνουν ελεύθερη να κάνει τα δικά της. Αφήνονται και γίνονται ο εαυτός τους.
Να σας πω και ένα μυστικό; 

Αυτοί δεν έχουν ανάγκη από μεγάλα πράγματα. Το μόνο που χρειάζονται είναι μια αγκαλιά! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.