Εαν οι ειδήσεις δεν είναι κακές, δεν είναι ειδήσεις.

    "Συγκλόνισε το πανελλήνιο", "Χαμός σήμερα στα Εξάρχεια", " Αδιέξοδο"  , " αμετανόητος ο δράστης" , " Τρομοκρατικό χτύπημα περιμένει η Ευρώπη" είναι μερίκοι τίτλοι που "τραβάνε" το ενδιαφέρον του σημερινου αναγνώστη και κάτι ίσως που θα επιθυμούσε να δεί, να ακούσει και να πληροφορηθεί από τα μέσα ενήμερωσης ο κάθε πολίτης που ενδιαφέρεται για την επικαιρότητα. 'Αλλωστε, η σωστή και έγκυρη δημοσιογραφία, ή εστω ενημέρωση, εαν ακόμη κάποιοι ονειροπόλοι πιστεύουν ότι υποβόσκει, είναι να μεταφέρεις την αλήθεια με αντικειμενικότητα και σιγουριά. Σιγουριά, οτι αυτά που γράφεις, είναι αληθή και δεν διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.
      Είμαι βέβαιη, πως στον κόσμο μας οι κακές ειδήσεις είναι κάτι παραπάνω από υπόθεση ρουτίνας. Οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης κι εαν θέλει να χρησιμοποιήσει κανείς- από το ραδιόφωνο για τους πιο παραδοσιακούς, μέχρι και το διαδίκτυο- οι ευχάριστες ειδήσεις "σκάνε" σαν βόμβα, τόσο για τους πληροφοριοδότες όσο και για τους δέκτες. Και θα μπορούσα με μεγάλη άνεση να συμφωνήσω, πως ναι, οι ειδήσεις συνήθως ειναι δυσάρεστες, γιατί δεν ζούμε σε ένα κόσμο ονειρικά πλασμένο, όμως  για ποιό λόγο ακούμε μόνο άσχημη ενημέρωση; Για ποιό λόγο οι ειδήσεις αφορούν μόνο δυστυχήματα, επιθέσεις, ληστείες; Είναι ο κόσμος που επιθυμεί να πληροφορείται μόνο το δυσάρεστο; Ο κόσμος μας, δεν έχει για τίποτα να είναι περίφανος;
     Μια καλή απάντηση που θα μπορούσε κανείς να δώσει σε αυτό το ερώτημα, είναι ότι οι κακές ειδήσεις εξιτάρουν τον πολίτη. Μια κακή είδηση ενδιαφέρει τον κόσμο, τον αγρυπνά, τον τοποθετεί και σε μια κατάσταση επιφυλακής. Από την άλλη πλευρά, οι συνεχόμενες κακιές ειδήσεις δημιουργούν προβλήματα στη ψυχολογία των πολιτών. Φυσικά, η απόκρυψη της αλήθειας επ'ουδενί λόγω δε θεωρείται η λύση. Σε αυτό το αμφιλλεγόμενο άλλωστε ζήτημα, οι απόψεις διίστανται, αφου κάποιοι θεωρούν ότι εαν οι ειδήσεις δεν είναι κακές, δεν είναι ειδήσεις, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως θέλουν μόνο καλές ειδήσεις. Ισχύει όμως αυτό στην πραγματικότητα;

      Για να δωθεί λοιπόν μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα, οι ερευνητές Marc Trussler και Stuart Soroka πραγματοποίησαν ένα πείραμα στο McGill University στον Καναδά με μια αρκετά πρωτότυπη και νέα διαδικασία: την εξαπάτηση. Οι ερευνητές κάλεσαν τους συμμετέχοντες  να έρθουν στο εργαστήριο για «μια μελέτη παρακολούθησης ματιών». Αρχικά, ζητήθηκε από τους εθελοντές να επιλέξουν μερικά θέματα από την πολιτική και να τα διαβάσουν από μια ιστοσελίδα. Στη συνέχεια, μια φωτογραφική μηχανή θα μπορούσε να κάνει κάποιες βασικές μετρήσεις μέσω της παρακολούθησης των ματιών. Ήταν σημαντικό, τους είπαν, ότι έπρεπε να διαβάσουν με προσοχή τα άρθρα, έτσι ώστε να βγουν ακριβείς οι μετρήσεις, χωρίς να έχει σημασία τι διαβάζουν.
   Τα αποτελέσματα του πειράματος, όπως και τα γεγονότα που είχαν διαβάσει , ήταν απαισιόδοξα. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες είχαν επιλέξει ιστορίες με αρνητικό τόνο, διαφθορά,υποκρισία και ούτω καθεξής. Εκείνοι που ενδιαφέρονταν περισσότερο για την επικαιρότητα και την πολιτική συνήθως επέλεγαν τα άσχημα νέα. Κι όμως, όταν ρωτήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι δήλωσαν ότι προτιμούν μια καλή είδηση. Κατά μέσο όρο, είπαν ότι τα ΜΜΕ ήταν πολύ επικεντρωμένα στις αρνητικές ειδήσεις.
    Η αρνητική προκατάληψη, όπως παρουσιάζουν οι ψυχολόγοι το πείραμά τους  οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι έχουν έμφυτη την ανάγκη να σκέφτονται πρώτα το αρνητικό, την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, κι αυτό για να νιώθουν οι ίδιοι πιο ασφαλείς. Ίσως οι κακές ειδήσεις από τη μια πλευρά να "ρίχνουν" την ψυχολογία των ανθρώπων, όμως από την άλλη πλευρά να προβληματίζουν τον κόσμο, να καταλάβουν πως κάπως πρέπει και οι ίδιοι να δράσουν για ένα καλύτερο μέλλον. Προφανώς το γνωστό στερεότυπο "εαν οι ειδήσεις δεν είναι κακές, δεν είναι ειδήσεις" δε μπορεί να αληθεύει, όμως η σωστή ενημέρωση περιλαμβάνει, ή σωστότερα, οφείλει να περιλαμβάνει και τις δυο όψεις του νομίσματος.

Πηγή: tvxs.gr