Σαν την πόλη σου δεν έχει

Δεν έχει σημασία σε ποια πόλη σπουδάζεις. Καμία δεν θα είναι σαν τη δική σου πόλη, τη πόλη που μεγάλωσες, τα μέρη που έζησες χαρές, λύπες, έρωτες, αγάπες, στενοχώριες, απογοητεύσεις, εκπλήξεις και άλλα ωραία.πουθενά δεν θα βρεις μέρη που να μοιάζουν με τα στέκια της πόλης σου, πουθενά δεν θα βρεις το τρόπο ζωής και τους ανθρώπους που έχεις συνηθίσει και έχεις αγαπήσει.

Και δεν είναι μόνο αυτά.
Πηγαίνοντας να σπουδάσεις σε άλλη πόλη αφήνεις πίσω ότι έχεις μάθει ως τώρα και μπαίνεις σε μια νέα ρουτίνα με δύσκολη προσαρμογή. Σε εκείνο το μεταβατικό στάδιο απλά δεν ξέρεις τι να κάνεις με τη ζωή σου. Έρχεται η ώρα που αποφασίζεις αν θα συνεχίσεις τις αθλητικές σου δραστηριότητες ή άλλες δραστηριότητες, αν θα κάνεις φοιτητική ζωή, αν θα γίνεις καλός σπουδαστής, αν θα δουλέψεις και πίστεψε με είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο να συνδυάσεις 2 από αυτά και να κοιμάσαι 8ωρο. 

Και δεν τελειώνουμε εδώ. 
Τώρα ζεις σε ένα σπίτι μόνος σου.Το σπίτι αυτό έχει ανάγκες όπως εσύ.
Το ήξερες ότι το φαγητό δεν φυτρώνει στο ψυγείο, τα πιάτα δεν πλένονται μόνα τους και η ντουλάπα δεν φτιάχνεται με μαγικό τρόπο;
Μάντεψε!
Ούτε και εγώ!
Και όλα αυτά είναι καινούριες και δύσκολες δουλειές και δεν ξέρω αν θα βγάλω τη χρονιά χωρίς να κάψω το σπίτι.

Ξέχασα κάτι;
Α ναι!
Όλοι σου οι καλοί φίλοι λείπουν, άλλοι έχουν παραμείνει στη πόλη τους, άλλοι πέρασαν σε άλλη πόλη και άλλοι θα ξαναδώσουν πανελλήνιες.
Οπότε είσαι μόνος σε μια ''ξένη'' πόλη που γνωρίζεις νέα άτομα από τα οποία με τα περισσότερα δεν ταιριάζετε.
Και μη νομίζεις ότι είναι μόνο αυτό. Οι φίλοι που άφησες πίσω συνεχίζουν τη ζωή τους και γνωρίζουν και αυτοί νέα άτομα με αποτέλεσμα όταν επιστρέφεις να μη τους βλέπεις γιατί έχουν ήδη κανονίσει με άλλους.

Φυσικά δε ξεχνάμε τις οικονομικές δυσκολίες και αυτό επειδή όλα τα λεφτά πηγαίνουν στο ενοίκιο, στο φαγητό και στις χαρές της πρώτης βδομάδας από τότε που τα απέκτησες.
Αλλά δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτό. Απλά στη πόλη σου ήξερες πως να περάσεις καλά χωρίς να ξοδέψεις χρήματα.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου μένοντας 2 βδομάδες μόνος μου σε μια άλλη πόλη για σπουδές.
Ίσως σε μερικά χρόνια να έχω άλλες απόψεις. Ή ίσως σε μερικούς μήνες ή γιατί όχι σε μερικές μέρες....
Προς το παρόν μου λείπει η πόλη μου, οι μυρωδιές της, η φασαρία και το μπάχαλο της, το άγχος και η χαλαρότητα που επικρατούσε και τα οικεία μέρη που μου άρεσε να περνάω τη μέρα μου, τα μέρη που μου ταίριαζαν. Κατάλαβες ποια λέω. Αυτά τα πες μου, που βγαίνεις να σε πω ποιος είσαι. Για αυτά μιλάω, που έχουν γίνει κάτι παραπάνω από στέκι. Ίσως να τα λέγαμε και δεύτερο σπίτι.

Πάλι άρχισα τις φλυαρίες... Θα φταίνε αυτές οι σκέψεις τύπου "τι κάνω εδώ;"....
Ωστόσο η νομίζεις ότι και εδώ περνάω χάλια.
Γουστάρω να ζω μόνος μου, να βάζω εγώ τους κανόνες και να κάνω ότι θέλω. Γουστάρω να έχω ο σπίτι μου και να μη με ελέγχει κανείς. Απλά ότι και να λέμε σαν τη πόλη σου δεν έχει! 

Σχόλια