Τα ΚΤΕΛ έχουν τη δική τους ιστορία

Σκέψου πόσες ώρες πέρασες και πόσα χιλιόμετρα μέτρησες μέσα στα ΚΤΕΛ σαν φοιτητής. Θυμήσου πόσες εμπειρίες έχεις από αυτά και πόσο κόσμο γνώρισες εκεί. Αν κάτσεις και σκεφτείς καλά θα δεις ότι έχεις πολλές ιστορίες να μοιραστείς. Ιστορίες με γονείς, φίλους, έρωτες, ιστορίες με ωραίο ή άσχημο τέλος. 

Όσο ταλαιπωρία και να είναι το ταξίδι με το ΚΤΕΛ, όλους μας αρέσει να ταξιδεύουμε. Μας αρέσει να πιάνουμε θέση στο παράθυρο για να κοιτάμε έξω και να κοιμόμαστε πιο εύκολα. Μας αρέσει να βγάζουμε story στο instagram από το παράθυρο του πουλμαν, μας αρέσει επίσης όταν κάποιος μας συνοδεύει μέχρι το πουλμαν και περιμένει να φύγουμε ή μας περιμένει να έρθουμε από το ταξίδι. 

Μας αρέσει επίσης να γνωρίζουμε κόσμο και να κάνουμε φιλίες με τους συνταξιδιώτες μας. Είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους να βρίσκονται όλοι στον ίδιο χώρο. Ανθρώπους που ταξιδεύουν για δουλειά, μητέρες μαζί με τα παιδιά τους που επιστρέφουν σπίτι τους, παρέες φίλων που πάνε εκδρομές ή σπίτι ή στο χώρο που σπουδάζουν και φανταράκια που πήραν άδεια. 

Φτάνει, όμως, η αναφορά σε αυτά. Θα επιμείνω περισσότερο στα συναισθήματα που έχουμε όταν ταξιδεύουμε. Την αγωνία άμα θα φτάσει εγκαίρως το πουλμαν, την απορία για το πόσο θέλει ακόμη για τη στάση, την απορία για το αν οι κοπέλες στις μπροστά θέσεις είναι ελεύθερες. Το πως νιώθει ένας καψούρης που πάει να δει την κοπέλα που του αρέσει, πως νιώθει ένας αθλητής που το μυαλό του βρίσκεται μονάχα στον αγώνα ή ένας νέος που πάει διακοπές να περάσει καλά. Ακόμη και το τι αισθάνεται μια μάνα που ταξιδεύει μόνη με τα παιδιά της.

Ας πάμε από την αρχή. Ο εργαζόμενος, όπως και η μάνα θέλουν να φτάσουν γρήγορα σπίτι τους, θέλουν το ταξίδι να τελειώσει γρήγορα και οι ώρες μέσα στο πουλμαν για αυτούς είναι βασανιστικές. Ο ερωτευμένος φίλος μας κρατάει στα χέρια του το κινητό, φοράει ακουστικά και κοιτάει το παράθυρο. Θέλει και αυτός να φτάσει γρήγορα και μετράει αντίστροφα τα λεπτά. Πιθανόν να κάνει τσατ και με τη φίλη του όση ώρα ταξιδεύει. Ο αθλητής μας φοράει ακουστικά, κοιμάται, ξυπνάει, ξανακοιμάται, κάνει σβούρες στη θέση του γιατί δεν βολεύεται. Έχει σίγουρα άγχος μήπως κάτι δε πάει καλά. Στην περίπτωση που δεν έχει άγχος, είναι φουλ ήσυχος και γεμάτος αυτοπεποίθηση και θα συγκεντρώνεται στον αγώνα του. 

Η τελευταία είναι η αγαπημένη μου κατηγορία. Είναι η παρέα φίλων. Τα παιδιά σε αυτήν κάνουν χαβαλέ σε όλη τη διαδρομή. Ανυπομονούν να φτάσουν αλλά ευχαριστιούνται και την κάθε στιγμή του ταξιδιού. Είναι τα ενοχλητικά παιδιά που φωνάζουν και κάνουν φασαρία, που συνήθως κάθονται στην γαλαρία. Τα αγόρια αυτής ελπίζουν να βρουν κάποια κοπέλα να κάνουν παιχνίδι, ενώ οι κοπέλες ελπίζουν να μη τους ενοχλήσει κάποιος ενοχλητικός και να γνωρίσουν κάποιον όμορφο συμπαθητικό νεαρό.
Όλοι τους έχουν ένα κοινό. Έχουν μάθει απ'έξω όλες τις στάσεις του ΚΤΕΛ και βρίσκονται μαζί σε μερικά τετραγωνικά μέτρα και ταξιδεύουν.

Επόμενο κεφάλαιο, οι στάσεις.

Σε κάθε στάση που κάνει το πουλμαν σε σταθμό στο δρόμο τα μαγαζιά και οι τουαλέτες γεμίζουν. Και φυσικά δεν κάνει μόνο ένα πουλμαν στάση εκεί. Θα έχουν σταματήσει σίγουρα ακόμη τρία.

Το φαγητό ίσως να μην είναι ωραίο αλλά το διάλειμμα όλους μας ευχαριστεί!

Όπως και να έχει είναι ωραίο να ταξιδεύεις. Το ταξίδι είναι το ίδιο ωραίο με τον προορισμό, ίσως και ακόμη πιο ωραίο... 

Για αυτό θα σου δώσω μια συμβουλή.

Ξεκίνα να ταξιδεύεις και μη σταματάς ποτέ.
Δεν έχει σημασία το μέσο, αρκεί να ταξιδεύεις, είτε μόνος, είτε με παρέα.

Και αν δεν έχεις σκοπό να πάρεις αμάξι, τότε πάρε το ΚΤΕΛ. Είναι το αμέσως καλύτερο για μένα και θα σου μείνουν πολλές ιστορίες για να λες με ταξίδια που έχεις κάνει με αυτό.