Επιστολή 2

Για σένα που με ρωτάς γιατί καίγομαι κάθε μέρα στο τρέξιμο, το κολύμπι και το ποδήλατο.

Άκου να δεις.

Για μένα αυτό είναι μια ψυχοθεραπεία. 

Θα σου ανοιχτώ λίγο και θα σου πω πράγματα που δεν έχω πει ούτε στους κολλητούς μου μέχρι τώρα.

Όλοι είναι καλοί σε κάτι.

Άλλοι είναι καλοί στη σχολή, άλλοι στις κοπέλες, άλλοι στη μπάλα, άλλοι έχουν χιούμορ, άλλοι έχουν λεφτά, άλλοι τραγουδούν, άλλοι έχουν πολλούς φίλους και άλλοι έχουν καλές σχέσεις με τους γονείς τους.

Εγώ έχω αυτό! Το τρίαθο!

Είμαι καλός σε αυτό και μου αρέσει. Ίσως να μην είμαι πολύ καλός, αλλά ξέρω ότι μπορώ να γίνω καλύτερος.

Πέρα από αυτά το τρίαθλο είναι κάτι που με ηρεμεί και με εκφράζει.

Μέσα στο νερό νιώθω ελεύθερος, το κολύμπι με κάνει να νιώθω πως πετάω. Το τρέξιμο με κάνει να νιώθω δυνατός, πως μπορώ να πάω παντού και τίποτα δεν μπορεί να με φτάσει, ούτε καν τα προβλήματα μου. Για το ποδήλατο δεν θα πω πολλά. Λατρεύω απλά την αίσθηση της ταχύτητας και του ανέμου που σε χτυπάει. 

Το ότι δεν κάθομαι ποτέ σχετίζεται άμεσα με το ότι δεν μπορώ πάνω από τρείς μέρες χωρίς κάτι από αυτά. Για αυτό και η χρονιά που έδινα πανελλήνιες εξετάσεις ήταν και η πιο βασανιστική. Επειδή δεν έβγαινα να κάνω κάτι από αυτά. 

Όκευ, ίσως να πήγα μερικές φορές, αλλά, δεν μου έφταναν...

Μέσα από το τρίαθλο, τις προπονήσεις, τους αγώνες και τα ταξίδια έχω ζήσει στιγμές και έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν θα άλλαζα για τίποτα.

Παρόλα αυτά, όμως, πολλές είναι οι φορές που σκέφτομαι να τα παρατήσω, να σταματήσω εντελώς το κολύμπι, το ποδήλατο και το τρέξιμο και να κάνω άλλα πράγματα που θέλω και δεν έχω χρόνο. Δεν θα μπορούσα απλά να τα ελλατώσω. Έχω μάθει να σκέφτομαι "Όλα ή τίποτα".

Προφανώς, όμως, δεν σταμάτησα. Πάντα κάτι με κρατάει. Δεν θα μπορούσα να τα αφήσω όλα έτσι πίσω, ειδικά όταν έχω τόσους ανθρώπους να πιστεύουν σε μένα.

Δεν είμαι κανένας τοπ αθλητής, αλλά τελικά, ακόμη και εγώ δίνω δύναμη και κουράγιο σε κάποιους άλλους αθλητές.

Έχει τύχει να έρθει ένας αθλητής που προσωπικά θαυμάζω και να μου πει "Νίκο είσαι πρότυπο για μένα" και μου έκανε εντύπωση που το είπε.

Εγώ; Γιατί; Από που και ως που;

"Εσύ είσαι πάντα συνεπής στις προπονήσεις, έχεις πάντα μαζί σου ένα φρουτο για μετά την προπόνηση και ποτέ δεν λουφάρεις" μου είπε.

Κάποια άλλη στιγμή μια φίλη μου είπε πως με θαυμάζει για όλα αυτά που κάνω και θα ήθελε να την πάρω μαζί μου σε κάποια από αυτές τις τρελές ιστορίες που έχω μετά από μια μεγάλη προπόνηση.

Κάποια άλλη φορά συμμετείχα σε ένα challenge που είχε ως σκοπό να παρακινήσει περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και όλη αυτή η διαδικασία με έκανε να καταλάβω πως σαν αθλητής σκοπός σου δεν είναι μόνο να φέρνεις διακρίσεις αλλά και να κάνεις τους ανθρώπους να αλλάξουν τρόπο ζωής και να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Ακόμη και αν δεν ασχοληθούν, να τους γνωρίσεις τον αθλητικό κόσμο και αθλητική παιδεία και όταν συναντούν ένα ποδηλάτη στο δρόμο, ένα δρομέα ή έναν οποιοδήποτε που βγήκε να κάνει έξω την προπόνηση του να το σέβονται. Γιατι δεν είναι εύκολο.

Το να σηκωθείς το πρωί και να βγεις έξω να τρέξεις είναι πανεύκολο. Το να θυσιάσεις, όμως, κάποια πράγματα όπως μια βραδινή έξοδο, το καθημερινό διάλλειμα στο μπαλκόνι για καφέ ή μια άλλη δραστηριότητα για να βγεις έξω να τρέξεις... αυτή είναι η πραγματική δυσκολία.

Εγώ, ίσως να μη γίνω ο καλύτερος όπως θα ήθελα, αλλά μπορεί να βοηθήσω άλλους να γίνουν. Ίσως να μην ανεβώ σε βάθρο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα που είναι όνειρο ζωής, αλλά μπορεί να πετύχω σε κάτι άλλο. Μπορεί να έχω πετύχει σαν πρότυπο.

Όλα αυτά είναι πράγματα που με δίνουν δύναμη και θέληση να συνεχίζω και να θέλω να πετύχω περισσότερα. Ποτέ δεν ξέρεις για ποιον είσα πρότυπο και ποτέ δεν ξέρεις που θα φτάσεις αν δεν προσπαθήσεις.

Εγώ πιστεύω ότι έχω ακόμη να δώσω πολλά. Και υποσχομαι ότι θα το κάνω!

Τέλος, ένα ευχαριστώ σε σένα coach που παρά τις γκρίνιες μου, εσύ πιστεύεις τόσο πολύ σε μένα.