Ας μιλήσουμε λίγο για τα χρώματα.
Προσωπικά, δεν θεωρώ πως είμαι άνθρωπος των χρωμάτων. Εκτός από τα ρούχα που φοράω, τα οποία είναι ως επί το πλείστον σκούρα, εάν μπεις στο σπίτι μου θα δεις να κυριαρχούν σκούροι, γήινοι τόνοι. Γι' αυτό και μου φαίνονται περίεργοι οι άνθρωποι που αποζητούν το χρώμα σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Και για το παραπάνω έχω δύο εξηγήσεις:
Πρώτον, πολλοί πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος έχει μια αύρα, η οποία ανάλογα τη διάθεση του την εκάστοτε στιγμή αλλάζει χρώματα. Αν είναι, για παράδειγμα, χαρούμενος και γεμάτος με ζωντάνια τότε αυτό απεικονίζεται με ένα έντονο κίτρινο, ενώ εάν έχει θυμό μέσα του τον εκπροσωπούν τα σκούρα χρώματα. Εγώ, χωρίς να συμφωνώ απόλυτα με το θέμα της αύρας, θεωρώ πως μπορούμε να συνδέσουμε πολλά συναισθήματα με τα χρώματα. Στη μουσική, ειδικά, μία μείζονα μελωδία (για τους γνώστες) θα έπαιρνε χαρούμενους και ανοιχτούς τόνους, σε αντίθεση με μία ελάσσονα που θα ταίριαζε περισσότερο σε σκούρα χρώματα. Με βάση τα παραπάνω, συμπεραίνω πως οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν αυτούς τους συσχετισμούς, επιλέγουν να περικλείονται από χρώματα σε καταστάσεις που μπορούν να αντιληφθούν.*
Δεύτερον, ζούμε σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο. Καθημερινά κυκλοφορούμε σε απρόσωπους δρόμους, αντικρίζοντας γκρίζες πολυκατοικίες και κτήρια. Σκέψου το, εκτός από γκρι και σε μερικές περιπτώσεις πράσινο, τι άλλα χρώματα παρατηρείς γύρω σου; Και δεν μιλάω για τα χρώματα των αυτοκινήτων, ή την ταπετσαρία που έχει η καφετέρια της γειτονιάς, μιλάω για χρώμα στη φύση, ομορφιά στον κόσμο που μας περιβάλλει. Δεν σου ρχεται τίποτα ε;
Για το λόγο αυτό ταξιδεύουμε. Για να γνωρίσουμε νέους τόπους, να δούμε καινούρια τοπία και να γνωρίσουμε τον τόσο όμορφο πλανήτη μας που σιγά σιγά καταστρέφουμε. Ζούμε καθημερινά με τόσο άγχο
ς και πίεση που αδιαφορούμε πλήρως για τις "μικρές καθημερινές χαρές". Συνεπώς, κατασκευάζουμε χρωματιστά πράγματα όπως μπογιά για τους τοίχους, διακοσμητικά, σεντόνια κλπ. για να αναπαραστήσουμε το χρώμα που μας λείπει.
Λοιπόν, τι λες; Αξίζει μία ζωή ασπρόμαυρη προκειμένου να μη βγεις από τη ρουτίνα σου, να μη ρισκάρεις και κινδυνεύσεις, ή μια στις τόσες ίσως είναι καλύτερα να βγαίνεις από τα συνηθισμένα για να ανακαλύψεις τι κρύβεται μετά τη στροφή; Βάλε χρώμα στη ζωή σου όσο προλαβαίνεις και δεν θα το μετανιώσεις ποτέ.
*Γράφω ότι διάβασα. Μπορώ φυσικά να κάνω και λάθος πάνω στο θέμα της αντιστοιχίας χρωμάτων με συναισθήματα στην αύρα.*
Προσωπικά, δεν θεωρώ πως είμαι άνθρωπος των χρωμάτων. Εκτός από τα ρούχα που φοράω, τα οποία είναι ως επί το πλείστον σκούρα, εάν μπεις στο σπίτι μου θα δεις να κυριαρχούν σκούροι, γήινοι τόνοι. Γι' αυτό και μου φαίνονται περίεργοι οι άνθρωποι που αποζητούν το χρώμα σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Και για το παραπάνω έχω δύο εξηγήσεις:
Πρώτον, πολλοί πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος έχει μια αύρα, η οποία ανάλογα τη διάθεση του την εκάστοτε στιγμή αλλάζει χρώματα. Αν είναι, για παράδειγμα, χαρούμενος και γεμάτος με ζωντάνια τότε αυτό απεικονίζεται με ένα έντονο κίτρινο, ενώ εάν έχει θυμό μέσα του τον εκπροσωπούν τα σκούρα χρώματα. Εγώ, χωρίς να συμφωνώ απόλυτα με το θέμα της αύρας, θεωρώ πως μπορούμε να συνδέσουμε πολλά συναισθήματα με τα χρώματα. Στη μουσική, ειδικά, μία μείζονα μελωδία (για τους γνώστες) θα έπαιρνε χαρούμενους και ανοιχτούς τόνους, σε αντίθεση με μία ελάσσονα που θα ταίριαζε περισσότερο σε σκούρα χρώματα. Με βάση τα παραπάνω, συμπεραίνω πως οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν αυτούς τους συσχετισμούς, επιλέγουν να περικλείονται από χρώματα σε καταστάσεις που μπορούν να αντιληφθούν.*Δεύτερον, ζούμε σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο. Καθημερινά κυκλοφορούμε σε απρόσωπους δρόμους, αντικρίζοντας γκρίζες πολυκατοικίες και κτήρια. Σκέψου το, εκτός από γκρι και σε μερικές περιπτώσεις πράσινο, τι άλλα χρώματα παρατηρείς γύρω σου; Και δεν μιλάω για τα χρώματα των αυτοκινήτων, ή την ταπετσαρία που έχει η καφετέρια της γειτονιάς, μιλάω για χρώμα στη φύση, ομορφιά στον κόσμο που μας περιβάλλει. Δεν σου ρχεται τίποτα ε;
Για το λόγο αυτό ταξιδεύουμε. Για να γνωρίσουμε νέους τόπους, να δούμε καινούρια τοπία και να γνωρίσουμε τον τόσο όμορφο πλανήτη μας που σιγά σιγά καταστρέφουμε. Ζούμε καθημερινά με τόσο άγχος και πίεση που αδιαφορούμε πλήρως για τις "μικρές καθημερινές χαρές". Συνεπώς, κατασκευάζουμε χρωματιστά πράγματα όπως μπογιά για τους τοίχους, διακοσμητικά, σεντόνια κλπ. για να αναπαραστήσουμε το χρώμα που μας λείπει.
Λοιπόν, τι λες; Αξίζει μία ζωή ασπρόμαυρη προκειμένου να μη βγεις από τη ρουτίνα σου, να μη ρισκάρεις και κινδυνεύσεις, ή μια στις τόσες ίσως είναι καλύτερα να βγαίνεις από τα συνηθισμένα για να ανακαλύψεις τι κρύβεται μετά τη στροφή; Βάλε χρώμα στη ζωή σου όσο προλαβαίνεις και δεν θα το μετανιώσεις ποτέ.
*Γράφω ότι διάβασα. Μπορώ φυσικά να κάνω και λάθος πάνω στο θέμα της αντιστοιχίας χρωμάτων με συναισθήματα στην αύρα.*
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου